Ochotnicza Straż Pożarna w Wiśniczu Małym została założona w 1952 roku z inicjatywy mieszkańców wsi, przy pomocy OSP w Starym Wiśniczu. Powołanie nowej jednostki miało miejsce w prywatnym domu ówczesnego sołtysa Marcina Panny.
Oczesnym komendantem OSP w Wiśniczu Małym był Jan Możdżeń, natomiast prezesem Władysław Bereta, skład członkowski tworzyli: Bronisław Krzywda – późniejszy sołtys, Jan Rajski, Antoni Możdżeń, Franciszek Cholewa, Jan Kolarz, Henryk Zaleśny, Mieczysław Gargul. W 1965 roku nastąpiła zmiana w zarządzie jednostki, nowym komendantem został wybrany Józef Krzywda a prezesem Czesław Możdżeń. Nowo powołana jednostka nie posiadała żadnego sprzętu ani lokalu. Latem spotkania odbywały się w plenerze natomiast w okresie zimowym w domach strażaków, najczęściej u pana Franciszka Cholewy.
Do akcji gaśniczych wyjeżdżano prywatnymi wozami konnymi, na które ładowano sprzęt gaśniczy. Najczęściej zaprzęgów konnych użyczali druhowie: Franciszek Cholewa, Bogumił Szeliga i Władysław Waśko. Z biegiem czasu do jednostki dołączali nowi druhowie: Józef Krzywda, Czesław Możdżeń, Marian Możdżeń, Jan Sułek, Piotr Sułek, Tadeusz Widełka, Jan Strzałka, Marian Krotos, Longin Cholewa.
W 1956 roku strażacy w czynie społecznym wybudowali drewniany składzik na sprzęt gaśniczy. W okresie letnim wokół tego budynku odbywały się zebrania oraz liczne festyny, które finansowo wspomagały jednostkę.
Pragnieniem zarządu, jak i całej organizacji było wybudowanie murowanego budynku. Wiosną 1970 roku z zaoszczędzonych środków finansowych strażacy rozpoczęli budowę nowej remizy. Prace budowlane, prowadzone przez prezesa Czesława Możdżenia, przebiegały bardzo szybko, dzięki aktywnemu zaangażowaniu strażaków oraz mieszkańców wsi. Tynki w czynie społecznym położył mieszkaniec Wiśnicza Małego Jan Sacha natomiast instalację elektryczną wykonał Antoni Kokoszka. Budowa została zakończona odbiorem i przekazaniem 17 lipca 1970 roku.
W latach 1975 – 1980 czyniono w Urzędzie Gminy starania w kierunku wybudowania we wsi zbiornika wodnego, który mieścił się obok starego budynku remizy i był jedynym punktem czerpania wody na okoliczne wsie.
Wraz z upływem czasu i powiększaniem strażackiego grona, druhowie coraz częściej sygnalizowali potrzebę rozbudowy istniejącego budynku remizy. Z uwagi na niewielką powierzchnię działki mieszczącej dotychczasową bazę, w 1993 roku władze gminy zakupiły od Edwarda Tekieli działkę pod budowę nowego obiektu. Od tego momentu rozpoczęto starania nad opracowaniem dokumentacji i uzyskaniem pozwolenia na budowę. W 2000 roku jednostka otrzymała środki na rozpoczęcie inwestycji. Dzięki kolejnym funduszom przekazywanym na realizację tego zadania w 2001 roku, udało się wybudowanie całego budynku z przykryciem i zamknięciem. Wiosną 2002 roku zarząd jednostki podjął decyzję o wykonaniu podjazdu do zbiornika oraz pomalowaniu ogrodzenia i bram garażowych. Zakupiono wówczas ubrania ochronne, rozdzielacz oraz radiostację “Motorola”. Jesienią tego samego roku rozpoczęto intensywne przygotowania do przekazania nowo wybudowanego obiektu. 20 października 2002 roku odbyło się uroczyste przekazanie do użytku budynku remizy OSP. Podczas uroczystości Burmistrz Nowego Wiśnicza mgr inż. Stanisław Gaworczyk przekazał jednostce sztandar zakupiony przez zarząd gminny. W listopadzie 2002 roku druhowie wykonali 21 stołów, a władze gminy zakupiły 50 krzeseł. W maju 2003 roku rozpoczęto prace związane z wykonaniem sali oraz pokoi na poddaszu, podłączono budynek do sieci gazowej, zakupiono niezbędne naczynia, dwie kuchenki gazowe oraz podgrzewacz wody. Rok później w sali na piętrze położono płytki. W 2006 roku budynek wyposażono w klimatyzację.
W 1952 roku nowopowstała jednostka nie posiadała żadnego sprzętu, lecz mimo tego rozwijała się w dość dużym tempie. Zorganizowano zbiórkę pieniężną wśród mieszkańców Wiśnicza Małego, a za zebrane pieniądze odkupiono od Starego Wiśnicza pompę ręczną tzw. ”sikawkę”, która przechowywana była w domu Franciszka Cholewy. Z biegiem czasu komendant powiatowy pan Stachura wyposażył jednostkę w motopompę o długości 200 m, która w 1970 roku została zamieniona na motopompę o długości 400 m oraz w dowód uznania przekazał jednostce syrenę elektryczną. W latach 70–tych zarząd jednostki zakupił wóz konny, który druh Czesław Możdżeń przerobił i dostosował dla potrzeb straży. Wraz z rozwojem postępu napęd konny zastąpiono ciągnikiem. W 1998 roku z pomocą posła Wiesława Wody i OSP Królówka udało się sprowadzić samochód STAR 66 cysterna, który został przerobiony na wóz bojowy, jednak radość strażaków nie trwała długo, gdyż samochód ten okazał się zbyt słaby i powolny, a jego modernizacja i przeróbka bardzo kosztowne. W związku z tym w 2001 roku podjęto decyzję o zakupie samochodu STAYER, który jednostka otrzymała przed świętami Bożego Narodzenia. W 2003 roku zakupiono dwa węże długości 110 m, dwa komplety ubrań bojowych oraz prądownicę. Nowoczesne hełmy i obuwie dokupiono w 2004 roku. Jednostka aktywnie uczestniczy w działaniach społecznych i kulturalnych, biorąc czynny udział w organizowanych gminnych zawodach strażackich i zajmując w nich czołowe miejsca. Wyniki zawodów gminnych potwierdziły dobry i wysoki stopień wyszkolenia jednostki, co podkreślano na posiedzeniach Zarządu Gminnego Związku OSP. Na posiedzeniu w dniu 6 lutego 2005 roku zrodził się pomysł utworzenia żeńskiej drużyny OSP. Dowódcą drużyny została wybrana Natalia Tobiasz, natomiast zastępcą Justyna Bakalarz. Była to jedyna ośmioosobowa drużyna żeńska na terenie gminy. Strażacy biorą czynny udział w akcjach gaśniczych na obszarze gminy, najczęściej wyjeżdżali do pożarów budynków mieszkalnych i gospodarczych oraz wypalanych traw. Drużyna prowadzi również aktywną działalność kulturalną, w każdym roku organizuje zabawy sylwestrowe. Obecnie jednostka liczy 30 czynnych członków, posiada dwie Kobiece Drużyny Pożarnicze i jedną Młodzieżową Drużynę Pożarniczą Chłopięcą. Prezesem zarządu OSP od 2016 roku jest druh Piotr Put, a naczelnikiem druh Mateusz Seremet. W listopadzie 2020 roku włączono jednostkę do Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego.
